Gister was het 5 jaar geleden dat ik aan mijn reis door Azië begon. Vandaag is het precies vier jaar geleden dat ik weer voet op Nederlandse boden zette…
Als enig kind van gescheiden ouders was ik zo blij dat ik op Schiphol allebei mijn ouders aantrof. Dat ze er met z’n tweeën waren voor mij. Weer even onze driehoek voelen die ik altijd als heel fijn heb ervaren.
Een dierbaar moment waar ik tot op de dag van nog kracht uit haal.
Op dat moment had ik nooit gedacht dat ik een paar maanden later een telefoontje zou krijgen met het bericht dat mijn moeder op de IC lag ivm een hersenbloeding tijdens haar vakantie in Indonesië. Dat was schrikken, gelukkig kunnen we zeggen dat is ze hier heel goed van is hersteld.
Ik had nooit gedacht dat ik twee jaar later te horen zou krijgen dat mijn vader ernstig ziek was en dat ik hem in 2020 vaarwel zou kussen.
Terwijl de wereld bedolven was door een wolk die COVID heet en we tijdens het afscheid maximaal 20 mensen mochten ontvangen. Mijn vader verdiende een veel vollere zaal en voor mijn eigen proces was het ook ‘K’ er was bijna niemand. Het digitaal bijwonen van een uitvaart was toen nog niet vanzelfsprekend. Dat kan je verder niemand kwalijk nemen. Toch koester ik de vriendschappen, die wel de moeite hebben genomen.
Ik had nooit gedacht dat ik op een prachtig hofje voor ouderen, waar ik normaal kleine concerten organiseer, tijdelijk een huisje zou bewonen.
Ik had nooit gedacht dat ik tijdens de Lock down samen met vrienden twee keer per week zou koken voor bewoners van dit hofje
Ik had nooit gedacht dat ik tijdens de lock down tuinconcerten op 1,5 meter zou organisten met Ben Cramer, waar ik vroeger fan van was door zijn rol in The Phantom of the Opera, en later Iris Hond als muzikale gast.
Ik had nooit gedacht dat ik 40 km door de nacht zou lopen om geld op te halen voor stichting vluchteling.
Ik had nooit gedacht dat ik gevraagd zou worden te komen werken bij een uitgeverij van een nieuwe leesmethode voor het basisonderwijs, om de leesachterstand in nl terug te brengen. Een missie waar ik me graag voor inzet.
Vandaag ben ik weer op het vliegveld en ik sta even stil…
Het is echt waar: het leven is wat je overkomt terwijl je andere plannen maakt. Een lach en een traan gaan vaak hand in hand. Life is a balancing act en tegelijkertijd een feest waarvoor je zelf de slingers ophangt.
Ik volg het advies van mijn moeder; ga doen wat je leuk vind. Én het advies van mijn vader; blijf je internationaal oriënteren, NL is maar klein.
Deze keer geen wereldreis maar een lang weekend genieten op Ibiza. Niet te veel nadenken over de toekomst…
Gewoon “Ik ben” zijn
P.S. omdat mensen zeggen, je mag best wat meer van jezelf laten zien.
#leven #liefde #loslaten #kracht #vertrouwen #ikben #alwaysconnected #spiritualgrowth
