Posts in "Esther schrijft" Category

Ik leef nu…

Gister was het 5 jaar geleden dat ik aan mijn reis door Azië begon. Vandaag is het precies vier jaar geleden dat ik weer voet op Nederlandse boden zette…

Als enig kind van gescheiden ouders was ik zo blij dat ik op Schiphol allebei mijn ouders aantrof. Dat ze er met z’n tweeën waren voor mij. Weer even onze driehoek voelen die ik altijd als heel fijn heb ervaren.

Een dierbaar moment waar ik tot op de dag van nog kracht uit haal.

Op dat moment had ik nooit gedacht dat ik een paar maanden later een telefoontje zou krijgen met het bericht dat mijn moeder op de IC lag ivm een hersenbloeding tijdens haar vakantie in Indonesië. Dat was schrikken, gelukkig kunnen we zeggen dat is ze hier heel goed van is hersteld.

Ik had nooit gedacht dat ik twee jaar later te horen zou krijgen dat mijn vader ernstig ziek was en dat ik hem in 2020 vaarwel zou kussen.

Terwijl de wereld bedolven was door een wolk die COVID heet en we tijdens het afscheid maximaal 20 mensen mochten ontvangen. Mijn vader verdiende een veel vollere zaal en voor mijn eigen proces was het ook ‘K’ er was bijna niemand. Het digitaal bijwonen van een uitvaart was toen nog niet vanzelfsprekend. Dat kan je verder niemand kwalijk nemen. Toch koester ik de vriendschappen, die wel de moeite hebben genomen.

Ik had nooit gedacht dat ik op een prachtig hofje voor ouderen, waar ik normaal kleine concerten organiseer, tijdelijk een huisje zou bewonen.

Ik had nooit gedacht dat ik tijdens de Lock down samen met vrienden twee keer per week zou koken voor bewoners van dit hofje

Ik had nooit gedacht dat ik tijdens de lock down tuinconcerten op 1,5 meter zou organisten met Ben Cramer, waar ik vroeger fan van was door zijn rol in The Phantom of the Opera, en later Iris Hond als muzikale gast.

Ik had nooit gedacht dat ik 40 km door de nacht zou lopen om geld op te halen voor stichting vluchteling.

Ik had nooit gedacht dat ik gevraagd zou worden te komen werken bij een uitgeverij van een nieuwe leesmethode voor het basisonderwijs, om de leesachterstand in nl terug te brengen. Een missie waar ik me graag voor inzet.

Vandaag ben ik weer op het vliegveld en ik sta even stil…

Het is echt waar: het leven is wat je overkomt terwijl je andere plannen maakt. Een lach en een traan gaan vaak hand in hand. Life is a balancing act en tegelijkertijd een feest waarvoor je zelf de slingers ophangt.

Ik volg het advies van mijn moeder; ga doen wat je leuk vind. Én het advies van mijn vader; blijf je internationaal oriënteren, NL is maar klein.

Deze keer geen wereldreis maar een lang weekend genieten op Ibiza. Niet te veel nadenken over de toekomst…

Gewoon “Ik ben” zijn

P.S. omdat mensen zeggen, je mag best wat meer van jezelf laten zien.

#leven #liefde #loslaten #kracht #vertrouwen #ikben #alwaysconnected #spiritualgrowth

FacebooktwitterlinkedinmailFacebooktwitterlinkedinmail

1 year off

Je kunt erover dromen of je kunt het gewoon DOEN. En als je die beslissing dan hebt genomen… welke hobbels tref je dan nog? Met welke mindfucks ga je nog high fiven… hoe doe je dat met wonen, werk, wederhelft, familie, vrienden en spullen? En hoe ga je om met de reactie “ik hoop dat je vind wat je zoekt” van mensen die deze stap nooit durven zetten? Tja.. en hoe zet je dan de eerste stappen aan het begin van je geweldige reis? Daar sta je dan ineens in Moskou in de rij van een bekend museum. Het eerste gesprekje met de mensen achter je begint met: “Ben je helemaal ALLEEN??” In een echo hoor je “alleen-alleen-alleen” nog naklinken en de projectie van die mensen (want dat is het) maakt je zenuwachtig.

Of wat als je in een split second vergeet naar je intuïtie te luisteren en je in Indonesie toch bij de verkeerde taxichauffeur instapt? Wat doe je als je op zee zit en de boot krijgt motorpech, de airco valt uit, het water slaat naar binnen, je hebt geen zicht meer en in plaats van paniek ontstaat er inclusief de bemanning doodse stilte…

Anderzijds dat ultieme gevoel van GELUK… Wanneer je door lokale bewoners wordt meegevraagd om mee te gaan vissen en je midden op zee in een klein vissersbootje je vislijntje uitgooit naar baby squid terwijl er een joekel van een zeeschildpad om de boot zwemt. Of wanneer je in Zuid-Korea na een bezoek aan de tempel verdwaalt en per ongeluk op het Internationale Filmfestival van Azië terechtkomt. Of wat dacht je van een goed gesprek over het leven met een jonge monnik in Thailand? Fantastisch voelt het wanneer je in korte tijd nieuwe vriendschappen opbouwt? Of wanneer je onbaatzuchtig en spontaan je hulp aanbiedt en je er vervolgens heel veel voor terug krijgt. Dat zijn de onvergetelijke momenten, de cadeautjes.  Zo heb ik nog ontelbaar voorbeelden van goodvibes!

En dan nog het eten, zoveel variatie, nieuwe manieren, fijne smaken, andere kruiden en soms zó simpel, maar zó vers en oh zó lekker.

Een ding is zeker: de ontwikkeling die je persoonlijk én spiritueel doormaakt is ongekend. Je bent in hetzelfde moment het onderwerp, het vergrootglas en de ogen die er doorheen kijken en dat een jaar lang. Dat is nog eens driedimensionaal leren.

Tja en met al die leerervaring en al die fantastische herinneringen kom je dan na een jaar weer thuis… of nou ja.. in etappes… je lichaam komt thuis en je hoofd en hart iets later… Maar hoe bezorg je jezelf een zachte landing? En hoe waarborg je je nieuwe zelf? Want nieuw, dat ben je!

Op 8 november vertel ik hierover een mooi verhaal tijdens de Pecha Kucha avond in Café Miles te Amersfoort. Start 20.20 uur, toegang gratis.

Ik hoop je te zien!

Groet,

Esther

 

FacebooktwitterlinkedinmailFacebooktwitterlinkedinmail

Bekijk het van een andere kant van de wereld

Ok even snel een verhaaltje tussendoor… want het is nou eenmaal zo: wie deelt, heelt! (Niet dat ik gewond ben ofzo, maar ongetwijfeld wordt deze info gelezen door mensen die er iets aan hebben)

Ben je de locatie waar je  nu bent, het (kruis)punt waar je nu in je leven staat en de handelingen waar je gemiddeld de meeste tijd aan besteedt a.k.a. werk, HELEMAAL ZAT? Ga de dingen dan van een andere kant (van de wereld) bekijken…

GA OP REIS!  In het kort vertel ik even hoe eenvoudig dat is:

  1. Beslis welk deel van de wereld je wilt beleven en schrijf, schets of teken het uit, maak een plan!
  2. Geef op je werk aan dat je in goed overleg  uit elkaar wilt en leg uit waarom. Een toffe werkgever zal je begrijpen en zal in overleg een mooi eindtraject ontwikkelen. Een werkgever die jou als geld of als robot ziet en je niet op waarde schat, kost je meer dan je lief is. In dat geval is het een wijs besluit om jouw energie een andere kant op te managen of te wel wegwezen! Gevoelsmatig lijkt dit misschien het einde van de wereld, let op: dit is het begin van een nieuwe wereld. Ben je zelfstandigondernemer? Zeg kantoorhuur op, mail je opdrachtgevers en klanten dat je op reis gaat en zet de onderneming op waakvlam of blijf online actief als dat mogelijk is.
  3. Praat over je wensen met je partner/gezin/familie/vrienden… Als het goed is,  steunen ze jou in je dromen en misschien willen ze wel mee ;-). Zo niet, zoek andere gesprekpartners die jou  stimuleren en die je helpen met het overwinnen van obstakels en angsten. (Uhm even een dingetje; van ouders/familie/vrienden met een mindset uit de vorige eeuw, hoef je vaak geen suppport te verwachten meestal krijg je te horen wat er allemaal niet kan of ze begrijpen je gewoon niet. Niet omdat ze dat niet willen maar omdat ze dat nog niet kunnen, trek het je niet persoonlijk aan maar blijf bij je eigen koers.)
  4. Praktische dingen: verkoop/verhuur je huis of zeg je huur op. Minimaliseer je spullen zodat je daar geen omkijken naar hebt. Regel het geld/paspoort en een visum dat je nodig hebt om op je bestemming aan te komen.
  5. Heb je een ruim budget kunnen organiseren? Dan heb je daar vast ook een mooie bestemming voor. Heb je een minimaal budget, meld je dan aan als vrijwilliger. Je werkt maximaal 4 uur per dag en krijgt in ruil  accomodatie en eten en drinken. Dit kan via: Workaway, WWOOF en Worldpackers en is echt een prima oplossing.
  6. “Hoe moet het dan verder als ik terug kom?” Dat is een vraag voor een later moment, een vraag die waarschijnlijk niet eens aan de orde komt. De oplossingen zullen zich vanzelf aandienen vanwege je ontwikkeling in het vindingrijk zijn. NU=NU.

Momenteel ben ik op het eiland Jeju, Zuid-Korea. Ik werk in SlowCiti Guesthouse en heb dit geregeld via WorkAway. Iedere ochtend ontbijten we met het team, dan help ik in de housekeeping en heb ik de rest van de dag tijd om mijn eigen dingen te doen. De mensen hier versta ik totaal niet maar tot nu toe gaat het goed met een Chinese manager die wel wat Engels spreekt. Ondertussen heb ik per email alvast contact met andere landen..

Wil jij ook zo’n ervaring en heb je wat hulp nodig? Mail me dan!

IMDBDIB logo

FacebooktwitterlinkedinmailFacebooktwitterlinkedinmail

Ik ga… Going China!

Reizen zou eigenlijk een vak op school moeten zijn!

Van Moscow naar Beijing met de trein met een tussenstop in Mongolië om daar door het woeste landschap paard te rijden. Dat is mijn droom dus dat ga ik doen!

Dit jaar heb ik al een aantal mooie dingen gerealiseerd ImprEssie, Op Zolder! en de Muzikale Pelgrimstocht. Maar momenteel lukken ook een aantal dingen niet, de 3e editie van Op Zolder! heb ik moeten cancellen evenals het IK MAAK DE BAAN DIE IK BEN congres waar ik veel in heb geïnvesteerd, BALEN. Toch lijkt het erop dat dat de bedoeling is zodat ik eindelijk die reis ga maken.

Wat er mislukt? Ik geef mijn energie vanuit volledige aandacht en bevlogenheid waardoor de dingen die ik doe slagen. Ik werk en beweeg vanuit mijn creativiteit, liefde en bezieling, maar in deze maatschappij wordt eigenlijk het tegenovergestelde van je verwacht.  Op dit moment heb ik zoveel weg gegeven, dat ik geen tijd en energie meer over heb om van mijn eigen opdrachten rond te komen en ervan te genieten.

Laatst vroeg iemand me: ‘hoe weet je of iets de bedoeling is?’ Waarop ik zei: ‘dat voel ik, ondanks tegenslagen word ik door een golf meegenomen en ervaar ik dat mijn energie stroomt’. Ik voel aan alles dat het nu de tijd is om die droom te vervullen. De Lonely Planet van China ligt al jaren in de kast en van mijn vriendinnen heb ik mijn eerste Chinese geldbiljetten ontvangen. Tevens zijn er een aantal persoonlijke beslissingen die ik moet nemen en dat kan volgens mij het beste als je de wereld letterlijk aan je voorbij laat gaan. Die trein is dé plek bij uitstek.

Hoe wil je dan op reis als je niets hebt… Dat zoek ik nu uit en daarvoor vind ik vast een oplossing, misschien krijg ik hulp uit onverwachte hoeken IK GELOOF NOG STEEDS IN WONDEREN. Creatief reizen kan best low-budget, tegenwoordig kan je Wwoofen. World Wide Opportunities on Organic Farms je helpt dan 4 tot 6 uur vrijwillig in ruil voor accommodatie en eten en drinken. Sounds like a plan.

Time to go for it!

Esther

FacebooktwitterlinkedinmailFacebooktwitterlinkedinmail

Esther, vertel eens wat meer…

Yes, het lukt me om een moment te pakken dat ik even opschrijf naar welke projecten en producties mijn energie en aandacht uitgaan.

Op 27 januari vond de 2e editie van Op Zolder plaats. Op Zolder is het nieuwe toppunt voor ondernemers en managers uit de regio Amersfoort. Een samenkomst Op Zolder staat altijd in het teken van Business, Spiritualiteit of Lifestyle. Tijn Touber en Dennis Kivit waren onze gast en namen ons mee door de mooie archetypische reis van je eigen leven namelijk; De reis van de held.

Op 29 januari vond ImprEssie 2016 plaats. Voor het eerst in vier jaar kwam mijn droom uit. Het is me gelukt een uitverkocht concert neer te zetten zonder dat iemand wist welke artiest er zou komen optreden. Té tof en het was een hele mooie en bijzondere avond. ImprEssie.org

Op 19 maart staat het volgende muzikale project voor de deur. En dít kan ik zeggen, is best een ambitieus plan. Ik wil de eerste steen leggen van de weg naar een nieuwe Nationale Feestdag die in het teken staan van ‘verbinding’. We beginnen met een Muzikale Pelgrimstocht vanuit Amersfoort… loop je mee? De kaartverkoop is gestart via Muzikalepelgrimstocht.nl

Op 6 april is de 3e editie van Op Zolder! Deze editie zal staan in het teken van ‘Business’ en onze gast is Denis Doeland. Denis is vanaf 1993 actief in de muziekindustrie. De laatste 3 jaar van zijn carrière bij ID&T heeft Denis zich bezig gehouden met de exploitatie van intellectueel eigendom en de online activiteiten van ID&T, Q-Dance en Sensation. Tegenwoordig helpt Denis organisaties met het toepassen van internet en social media. Laat via esther@hetkoetshuys.com weten als je hierbij wilt zijn.

En hoe gaat het dan verder met IK MAAK DE BAAN DIE IK BEN? Ja, dat gaat goed. Momenteel maak ik de baan die ik ben. En om andere mensen te inspireren en te laten zien hoe belangrijk het is om authentiek door het leven te gaan en dus ook in je werk te zijn. Organiseren we op 20 april in de ochtend een IK MAAK DE BAAN DIE IK BEN congres. Deze ochtend koppelen we wetenschap met de filosofie verbonden door een draad van persoonlijke ervaringen ter herkenning.

Tijdens dit congres zullen voornamelijk bedrijfsleven HR, arbodiensten, zorgverzekeraars en mensen die het interessant vinden vanuit hun vakgebied aanwezig zijn. Blijf op de hoogte via ikmaakdebaandieikben.nl of stuur me een mailtje.

Soms schiet het erbij in om duidelijk te delen wat ik doe. Dan ontstaat er een hagelstorm aan berichten en gedateerde posts. Daarom heb ik voor het gemak alles in een portfolio gezet op estherdekort.nl.

Groet,

Esther

 

 

 

FacebooktwitterlinkedinmailFacebooktwitterlinkedinmail

TIK…TIK… TIK… ZEGT DE ACHTBAAN OMHOOG

Het gaat gebeuren THE TIME IS RIGHT! Nu ik geen parttime baan meer heb, voel ik aan al mijn energie dat ik mijn eigen bedrijf wil starten, MIJN DROOM ga ik het doen! WHAAA….. ONTZETTEND SPANNEND ik heb het gevoel dat ik in een achtbaan zit die bijna op het hoogste punt is om vervolgens als een malle, naar beneden te rijden en loopings te maken.

Of misschien is deze vergelijking beter: Zo’n gevoel dat ik op een veel te hoge duikplank sta waar ik vanaf spring. Of het gaat goed en er is niets aan de hand of ik spring en ik kom plat om mijn rug terecht, krijg geen adem meer en durf van de rest van mijn leven geen duikplank op te lopen.

Mijn persoonlijke bedtime story is al een tijdje: ‘HET LUKT JE ESSIE, je WIL is nu STERKER dan je ANGST! Ok, een lichte onzekerheid mag er zijn want je gaat een nieuw pad bewandelen en dat pad is nog niet helemaal aangelegd maar dat wil niet zeggen dat je het zelf niet kan. Je hebt je energie weer terug, je bent je bewust van je kwaliteiten, je hebt geleerd dat er mensen zijn die je helpen en er zijn mensen die je belemmeren aan jou de keuze naar wie je luistert. En ja, ook als je hebt bedacht dat het hele belangrijke mensen voor je zijn. GO FOR IT en blijf ADEMEN!

DOEN DOEN DOEN is het motto. Maar is Nederlandse maatschappij dan zo ingericht dat ik kan gaan doen wat ik wil? En ben ik het waard om mijn droom te verwezenlijken? En kan ik dan in mijn levensonderhoud voorzien?  En stel dat het mislukt? Potver, daar is die irritante onzekerheid weer, GA WEG!

Positief en eerlijk blijven dan is er ruimte voor een samenwerking met de grote machines. Want door al die grote instanties laat ik me niet wegjagen. Daarvoor vind ik het nuchtere, gestructureerde, met kennis en geld uitgeruste Nederland veel te leuk en te uitdagend.

MINDSET NAAR BUITEN:Er zijn vast nog andere manieren. Nederland is toch een vrij land? Ik ga eens wat afspraken inplannen met inspirerende mensen uit de oude en uit de nieuwe tijd…. Dan ontstaat de brug vanzelf.

Ben jij al klaar voor je persoonlijke achtbaan?

FacebooktwitterlinkedinmailFacebooktwitterlinkedinmail

Aaaarrrrggggg…… Daar ga ik weer

Ik leg de lat weer veel te hoog, Ik wil het voor iedereen goed doen, het liefst perfect en ook nog op het juiste moment. Welkom, pijlen richting een enkeltje burn-out…

Gisteravond was ik bij een samenkomst ter voorbereiding op de Bijzondere Verhalenbeurs van aanstaande maandag. Verbeter je elevator pitch en de achterflap van je boek door middel van speeddaten.

Zo schoof ik als eerst aan bij spreker en aanjager Jan-Henk Bouman. Binnen no time werd ik geraakt door het verhaal van Emma Groot een mede tafeldame, die het boek Bitterzoete herinneringen schreef. Na het drogen van de laatste traan was ik aan de beurt. Jan-Henk stelde me vragen die me dichter bij mijn WHY brachten. Het gaat toch echt om mijn persoonlijke verhaal, dat wat mij raakt, wat mij in beweging brengt en dat wat ik misschien wel dood eng vind. Tevens merkte hij op dat mijn titel niet heel uitnodigend is omdat het begint met het woord ‘Ik’.     KAK… daar heeft hij een punt en eigenlijk wist ik dat al maar hoe de F#$k ga ik dit pakkend maken?

Door naar het tafeltje van brand architect Martijn Baarda. Daar begin ik random te vertellen en kom tot de ontdekking dat een mede tafelgast Evert Bekebrede exact dezelfde verhaallijn heeft. Uuhhh oké….. en ik constateer dat ik dit LEUK en A-RELAXED te gelijk vind.

‘Volgens mij zit het ‘m in je titel, hij ‘trekt’ nog niet echt’, zegt Martijn. ‘De strekking is toch eigenlijk; van CEO naar Putjesschepper maar dan wel gelukkig, even kort door de bocht?’ Waarop ik stotter: ‘Nou niet helemaal. De verhaallijn is; van continu binnen de lijntjes kleuren tot het afbreken van de punt, naar het slijpen van de punt om daarna zelf de lijnen uit te zetten.’Phoeh…. tjonge wat blijft het toch een klus om voor je eigen verhaal op te komen.

De tijd vliegt en ik schuif door naar de laatste tafel. Daar ontmoet ik redacteur en tekstschrijver Daniëla Postma. ‘Na vanavond weet ik even niet meer hoe mijn boek heet’, zeg ik humoristisch wanhopig. Mijn boodschap is; IK MAAK DE BAAN DIE IK BEN en vooralsnog is dat de titel. ‘Goh wat een goede tekst zeg, heel pakkend ik kan me er gelijk in vinden’, krijg ik als reactie van de dames aan tafel. WAAAT? Die zegt dit en die zegt dat……. wat is juist?

Neeeeee, niet weer dat gewiebel, ik was juist zo goed op weg. Noodgedwongen val ik terug op de wijsheid:LAAT LOS en het antwoord dient zich aan op het juiste moment. Vanzelf voel je of je klaar bent voor de Bijzondere verhalen beurs of niet.

Bedankt voor de inspirerende avond allemaal.

 

 

 

FacebooktwitterlinkedinmailFacebooktwitterlinkedinmail

YES, Back on Track!

This woman with a mission is halverwege and finally she is enjoying the ride! HET GAAT GOED!

Op 31 augustus 2012 nu een jaar geleden schreef ik in een afscheidsbrief naar mijn collega’s onder andere het volgende: ‘Binnenkort gaat mijn website de lucht in onder de naam: ikmaakdebaandieikben.nl daar zal ik gaan bloggen over het proces naar een werkweek die: 2 dagen in loondienst,  2 dagen voor jezelf werken en 1 dag vrijwilligerswerk doen biedt. Ik geef mijzelf twee jaar de tijd om dit te realiseren…..’ 

De meeste reacties die ik ontving waren: ‘dat lukt je toch niet’ of ‘denk je nou echt dat een werkgever jouw vaste lasten wilt betalen zodat jij daarnaast je eigen business kan starten?’ Waarop ik dan dacht: Waarom niet? Als het elkaar niet bijt kan het prima, het kan elkaar zelfs versterken.

De status nu na 1 jaar? Op maandag, dinsdag en woensdag ben ik op kantoor en op donderdag en vrijdag werk en schrijf ik thuis aan mijn concept IK MAAK DE BAAN DIE IK BEN. Ik ben op de helft van de geplande doelstelling en heb 50% van mijn beoogde resultaat behaald, hoe VET is dat?

Het vrijwilligerswerk geef ik vorm door middel van kleine projecten.  Vorige jaar organiseerde ik een harpconcert in een kleine kapel, dit jaar bood ik organisatieondersteuning voor een evenement voor KIKA en hielp ik 2,5 weken op camping www.3akers.nl. En ja ik kan met zekerheid beamen; vrijwillig helpen geeft voldoening.

Deze week startte ik met mijn nieuwe baan als Recruiter bij IT-SL BV. De perfecte omgeving om in te werken; een leuk, relaxed en ambitieus bedrijf waar ‘mensen’ voelbaar en zichtbaar centraal staan. De ICT professionals die ik  heb ontmoet, hebben stuk voor stuk veel aandacht voor het proces en de mensen om hen heen daarnaast zijn ze inhoudelijk sterk vertegenwoordigt. En nee dat is geen verkoop praatje, dat is wat ik proefde!

Momenteel balanceer ik nog om deze werkweekindeling eigen te maken maar ook dat is erg leuk en ik geniet er volledig van.

TIP: Ga doen waarvan iedereen zegt dat het niet lukt op het moment dat je verlangen groter is dan je angst!

 

 

 

 

FacebooktwitterlinkedinmailFacebooktwitterlinkedinmail

Geen VIP maar HIP!!

De laatste maanden  kom ik zo veel HIPs tegen. In plaats van Very Important People bedoel ik hiermee ‘Highly Interesting People’. En ik kan het niet laten om een aantal ontmoetingen te delen, ze  zijn allemaal Google waardig.

Dinsdag 2 juli bracht ik de dag door bij Permanent Beta. Dat is een project dat bestaat uit verbinden en creëren. Maatschappelijk relevant ondernemen zou je het ook kunnen noemen. Hierdoor komen relevante vraagstukken samen waarvoor een oplossing wordt gezocht. Het is een initiatief van Peter Ros, Jan-Henk Bouman en Martijn Aslander alle drie inspirerende en leuke mannen met een duidelijk oog voor storytelling.

Een dikke knuffel ontving ik van een oude bekende; Ineke Hurkmans die de succesvolle Jumpmovement methode heeft ontwikkeld. Twee keer stond zij voor een volle zaal in Carré met haar missie ‘If we all Jump, we will move the World.’ Het was een verrassing om haar weer te zien.

Nog een oude bekende; Nico Smak mede initiator en –ontwikkelaar van het ranSportium: Centrum voor sport, innivatie en duurzaamheid in Zoetermeer. Het nieuwe Mekka voor de schaatssport en een dynamisch middelpunt voor innoverend Nederland. Nooit geweten dat Nico zo creatief is.

In de middag bezocht ik een lezing van Renger Koning met de titel ‘The Sound of Business’. Hij vertelde over de weg die hij afliep om zijn dromen waar te maken met als rode draad het componeren van achtergrond muziek voor film en TV.

In de zelfde lezing zat ikbenKe.es, die ik in de ochtend naast de 3D printer ontmoette tijdens een bezoek aan het beta labaratoruim. Kees heeft na zijn studie in Leeuwarden educatie aan Hyper Island in Zweden gevolgd en is nu werkzaam bij B-Reel in New York als Motion Designer. Dit is er een die ik zeker ga volgen.

Niets is zo leuk als: connecting with other people. Wanneer had jij voor het laatst een nieuwe connectie?

FacebooktwitterlinkedinmailFacebooktwitterlinkedinmail

Hocus Focus Pilatus Past – Focusweek @Berghut

Vol verwachting heb ik kennis gemaakt met 10 nieuwe, creatieve, ondernemende en gezellige mensen om de week mee door te bergen. De ‘spirit’ binnen de groep is vanaf moment ‘uno’ krachtig, dat beloofd wat voor de rest van de week.

De eigenaren van BureauPlay.nl , VeelBomen.nl, Mass.im, DitisERG.nl, PuurWendy.nl en straks eigenaresse van bureauvanbetekenis.nl heb ik mogen ontmoeten. Niet te vergeten de ‘New Born Owners’; Marthe die haar baan bij de NS inruilt voor een eigen praktijk voor kindercoaching. Inge die samen met haar Hans een pension in de bergen van Oostenrijk gaat starten en deze week haar droomhuis vond. Fenneke die een kookboek voor analfabeten wil samenstellen. Amro die we ‘Amor’ noemen, maakt een workshop ‘koken met Kimchi’ ofwel Koreaanse zuurkool. Tevens schrijft hij gedichten en verhalen waarvan hij gisteren nog dacht dat het niet zou lukken. Annemarie die na haar ontmoeting met God weer vol vertrouwen in het leven staat en meer passie in haar werk wil verweven. Kimberley die sinds een week een baan heeft als Email Marketeer maar nog niet precies weet wat dat is en zich daarom richt op haar visie m.b.t. die functie.

Vanaf woensdag is Wilfred alias ‘de Strategoïst’ aangehaakt. Samen met zijn compagnons ‘Codeklopper’ en ‘Creatifuslijer’  gaat hij over tot een fusie, althans tot vandaag. Met behulp van een BrainsEssie die ik spontaan faciliteerde is hun bedrijfsnaam tot stand gekomen, which is strictly confidential.

Het maken van een collage heeft voor mij bijgedragen aan het scherp stellen van de structuur voor mijn boek. Tevens ben bezig geweest met het sparen van associaties voor de content.

In de avonduren deelden we nutteloze talenten waaronder: niets zeggende danspasjes, drummen met bekers, buikdansen met de tong en sterren staren. Ook  speelden we Zweeds pesten en andere kaart truckjes.

Een drukte van jewelste, hier in het dal van Rauris. Hans en Nel verweven de rode draad en organiseren zo nu en dan een uitstapje binnen alle schoonheid van de bergrijke omgeving.

Donderdag stond ons Oostenrijks ‘haute cuisine’ te wachten tijdens een bezoek aan www.schule-am-berg.at. Met Roswitha Huber plukten we langs de Kalchkendlalm; Madeliefjes, Vrouwemantel en Thijm voor in de salade  ‘Sehr schmacklich’.

Mijn dank gaat uit naar alle mooie, lieve, creatieve en fijne mensen die ik deze week om me heen had. Morgen weer richting huis, dag www.berghut.nl ,  dag bergen, dag Rauris, dag Oostenrijk, welkom thuis.

FacebooktwitterlinkedinmailFacebooktwitterlinkedinmail