In verband met research voor mijn boek had ik op 15 mei 2013 een afspraak met Jan Auke Walburg. Hij is voorzitter van de RVB van het Trimbos-Instituut, auter van het boek Mentaal vermogen investeren in geluk (’08) en sinds 1 mei 2013 is hij aan de Universiteit van Twente de eerste Hoogleraar van de positieve psychologie in Nederland.
Een geweldig gesprek hebben we gevoerd over alle ontwikkelingen in de wereld en in de westerse maatschappij. We spraken over het effect van bijna alle woorden die eindigen op ‘-ering’: automatisering, digitalisering, individualisering, mondialisering. De wereld verandert zo snel, we worden steeds slimmer, daardoor weten we hoe we een gezond leven kunnen leiden waardoor we steeds ouder worden. En omdat we steeds ouder worden gaan we ons leven anders inrichten.
We spraken over zijn reis naar Bhutan. De mensen verdienen gemiddeld vier dollar per dag, meer dan de helft van de bevolking is analfabeet en de levensverwachting is laag. En toch is Bhutan één van de gelukkigste naties op aarde. Tot voor kort was kapitalistische indoctrinatie volledig uitgesloten, nu is het afwachten wat er met het bruto nationaal geluk gebeurt.
Mijn ervaringen tijdens mijn reizen door India en Zuid-Afrika deelde ik eveneens. Zo kwamen we tot overeenstemming dat je door te reizen ontdekt dat niet alles vanzelfsprekend is. En dat juist door verschillende perspectieven de mooiste gesprekken ontstaan.
Ik vertelde hem over mijn jaar burn-out /efficiënt cocoonen. Waarop hij reageerde; ‘het is helemaal niet zo gek om een jaar lang stil te staan bij wie je bent. Mensen worden gelukkig wanneer zij hun roeping vervullen. Als je weet wat je persoonlijke roeping is dan ben je al een heel eind’.
Waarop ik zei: ‘dat klopt inderdaad, ik weet nu veel beter wie ik ben dan een jaar geleden. Ik heb de keerzijde van geluk ervaren, hierdoor is mijn incasseringsvermogen toegenomen. Ik weet hoe ik mijn leven wil leiden, mijn identiteit krijgt een vastere vorm, mijn eetpatroon is gewijzigd en de indeling van mijn week is veranderd. Het lijkt wel een nieuw leven….’
‘Ik kan me zo voorstellen dat het best onzeker voelt na zo’n burn-out, dat je daardoor voorzichtig wordt en wellicht niet al je veerkracht benut, kan je er weer helemaal tegenaan?’ Tjonge meneer Walburg heeft er inderdaad veel verstand van, dit is de spijker op zijn kop. Het zou inderdaad zonde zijn als ik niet meer op mijn eigen veerkracht vertrouw.
Dus een reminder: Ervaringen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst!
