Wat is nou precies Job Crafting? Volgens Intermediar is Job crafting een proactieve, zelfstandige manier voor werknemers om de taken en grenzen van hun baan aan te passen.
‘Mensen worden gezien als ondernemers. Job crafting gebeurt vaak onbewust. Effectieve job crafters zoeken naar een win-win situatie. Job crafting is relatief makkelijk op te pakken.’ Is wat Visser, Tjepkema en Spruyt zeggen in het artikel: Ruimte voor talent door job crafting. Van Vuuren & Doornbosch (2011) omschrijven job crafting als: Het zelf of gezamenlijk met collega’s mooier maken van het werk, door concrete aanpassingen aan te brengen in taken, relaties, betekenis of context. Het uitgebreide artikel staat in het vakblad O&O nr 2 van 2012.
Dankzij een tip van Martijn Aslander raakte ik op 2 juli in gesprek met organisatiepsychologe Aukje Nuata. We spraken over veranderingen en trends binnen de arbeidsmarkt en speculeerden over hoe de toekomst er uit zou zien. Hoelang zou het duren voordat het fenomeen werkgever niet meer bestaat? Wanneer breekt het moment aan waarop we allemaal opdrachtgever en opdrachtnemer zijn? Is de wereld al klaar voor dit soort speculaties of moeten we voorzichtig zijn?
In de avond bezocht ik haar lezing over Job Crafting. We maakten een opdracht: Denk aan de verkoper bij de Kiosk op het station wanneer je een koffie besteld. Geheel gestandaardiseerd zal de verkoper vragen: ‘wilt u er ook een koek bij?’ Bedenk een stunt voor het doorbreken van vastomlijnde functiebeschrijvingen. Hoe kunnen we voorkomen dat we als robots functioneren?
De stunt van het groepje waarin ik me bevond resulteerde in het tegenovergestelde van een klachtenregen namelijk ‘complifetti’ (complimenten confettie) vanuit de appreciative Inquiry benadering; ‘Bedankt dat je niet aan me vraagt of ik een extra koek wil.’
Zeg eens eerlijk, werk jij als robot of als jezelf?
